Levenskracht Een jongen's reis door duisternis en hoop - AQA1! オンラインショッピング

【電子書籍なら、スマホ・パソコンの無料アプリで今すぐ読める！】

Intro, het begin van het leven. Ik, die luistert naar de naam Angelo, werd geboren op 29 april 2001 te Veghel, met een lengte van 52cm en een gewicht van 3426 gram werd ik ter wereld gebracht door mijn moeder. Met een zware bevalling waar zij op vrijdag is begonnen met de perswee?n, en dit doorgelopen heeft tot en met zondag, waar ik om half 6 ‘s ochtends te wereld kwam, de bevalling verliep moeizaam, hier werd al gezegd dat als de wee?n niet hadden doorgezet dat er een keizersnede plaats had moeten vinden, maar mijn moeder gaf hierop al aan dat zij een natuurlijke bevalling wou en het op haar eigen kracht wou gaan behalen waardoor ze is begonnen met persen toen ze nog niet de volledige 10 cm had, ze bleef maar zeggen “Het brand, het voelt alsof ik moet drukken”, uiteindelijk is het haar met een aantal keer persen gelukt om mij op een natuurlijke wijze te wereld te brengen nadat ik in mijn vruchtwater gepoept bleek te hebben. Het verliep allemaal niet zo makkelijk, hier werd ik geboren onder de naam Angelo, Angelo was geboren en het verhaal kon beginnen, het verhaal dat langer en moeizamer zou gaan lopen dan dat iedereen dat had kunnen zien aankomen. Hier begint het verhaal van Angelo. Hoofdstuk 1, het begin. Vanaf het moment van de geboorte is alles begonnen, ik was nog geen dag oud en we gingen naar huis. Hier stonden verschillende familieleden te wachten tot ik eindelijk thuis kwam! Mijn opa had een mooi geboortebord gemaakt met hierop mijn naam, en het huis was versierd want er was een jongetje geboren! Er waren meerdere familieleden, mijn tantes, mijn ooms, mijn overgrootouders, mijn opa’s, mijn oma’s die met alle trots aan het wachten waren dat dit kleine jongetje binnen kwam en dat ze eindelijk konden zien wat er voor een wondertje was geboren na 9 maanden voldragen zwangerschap. Het is gezellig geweest, iedereen was zo blij om mij te kunnen zien en er zijn zo’n leuke foto’s gemaakt met iedereen waarop iedereen mij uiteindelijk lekker vast heeft kunnen houden, zelf heb ik er niet veel van meegekregen want ik lag lekker heerlijk te slapen, maar de verhalen doen wel wonderen in je geheugen. Volgens de verhalen moet het een hele fijne dag zijn geweest en moet iedereen er echt van genoten hebben, heerlijk die beschuit met blauwe muisjes, toen stond iedereen er nog voor me.. konden we af en toe nog maar eens terug naar de tijd waar je als baby nog voor iedereen belangrijk bent en waar iedereen nog voor je klaarstaat, was die tijd soms nog maar eens terug te draaien, en kon je dat nog maar eens herbeleven. Hoofdstuk 2, de dag na de bevalling. De dag na de bevalling, al het bezoek was weg en mijn vader en moeder konden even heerlijk tot rust komen en even met zijn twee?n genieten van het kleine wondertje wat was geboren, althans dat was de bedoeling. Mijn moeder, degene die van plan was om borstvoeding te gaan geven, wat ze ook de eerste dag, onthoud dit, de eerste dag heeft kunnen geven, werd al snel verteld dat ze niet genoeg productie had door mijn oma, degene die zogenaamd altijd alles beter wist. Ze had genoeg productie, meer dan genoeg productie, maar over mijn oma (van mijn vaders kant) zullen we later wel even verder gaan, want dat is ook een hoofdstuk apart. Ze wou mij graag blijven voeden met borstvoeding, maar door alle stress die volgde, en alle problemen die op dat moment speelde lukte het gewoon niet meer waardoor ze is overgestapt op flesvoeding met de grootste spijt in haar hart. Het was allemaal niet goed genoeg, mijn oma vond dat alles beter kon, en dat alles vanaf begin af aan veranderd zou moeten worden, zij nam hierin de zogenoemde moederlijke rol op zich, waarin mijn moeder dat graag wou zijn en had moeten zijn, maar mijn vader vond het allemaal goed en stond het allemaal toe omdat zijn mama belangrijk was en al 2 kinderen had gebaard dus het allemaal wel wist, zij wist alles beter en mijn moeder moest maar doen wat mijn oma haar opdroeg, want het was allemaal niet goed genoeg wat mijn moeder deed. Vervolg 2 dagen na de bevalling werd mijn moeder al verteld dat ze wel weer kon gaan werken door mijn vader en door mijn oma, ze mocht wel weer gaan werken, 2 dagen nadat ze bevallen was!! Ze had een zware bevalling gehad waarin het al niet soepel liep. Maar hierin bleek wel weer, mijn oma en mijn vader wisten het allemaal wel beter, het niet borstvoeding kunnen geven was al een vooropgesteld plan, ze mocht en kon niet doorgaan omdat mijn vader en mijn oma de controle in handen wilden houden, want zij wisten uiteraard alles beter. Mijn moeder werd op het gegeven moment afgesloten van d’r eigen familie, ze mocht d’r broer en schoonzus niet meer spreken, ze mocht haar vader en moeder niet meer spreken, ze werd volledig ge?soleerd in de handen van mijn vader in Brabant, waar haar eigen familie nog in Limburg woonde, ze werd ge?soleerd, ze mocht niks meer met haar familie te maken hebben, wat later ook wel bleek aan de manier waarop ze behandeld werd daar.. Mijn moeder is na een hele korte periode weer gaan werken, zodat de financi?n binnen kwamen en zij weer netjes haar eigen zaken kon regelen, waarin mijn vader ook weer is gaan werken als koerier van computers en computerapparatuur. Terwijl mijn beide ouders werkten werd ik de meerderheid opgevangen door mijn oma en opa, zij hebben dus heel veel gedaan in mijn opvoeding, en hierin heeft mijn oma zich dus ook heel veel bemoeid, aangezien mijn moeder het niet goed deed volgens haar. Hoofdstuk 3, oppassen. Mijn oma lette veel op me, mijn opa en oma werkten bij de post in het sorteercentrum, waarin ze ploegendiensten werkten dus nachtdiensten en diensten overdag, het was altijd maar weer de vraag door wie er werd opgepast. Ik vind het hartstikke lief dat mijn oma veel op me lette, maar het is naar mijn mening niet de bedoeling dat een moeder/ouderrol wordt overgenomen door een opa en/of een oma, hiervoor zijn de ouders zelf. In de tijd dat ik bij mijn oma en/of opa verbleef werd mijn opvoeding heel anders aangepakt dan bij mijn eigen ouders, ik werd ineens heel netjes opgevoed en het moest op hun manier gaan want anders was het niet goed genoeg en zou ik niet binnen de lijnen van de familie vallen, want zij zijn natuurlijk heel netjes en hadden een goede manier van opvoeden meegekregen en hun eigen kinderen waren zelf ook heel netjes (volgens hun woorden), maar je zou eens moeten weten.. Achteraf heb ik heel veel meegekregen dat mijn vader degene is geweest die heel veel is voortgetrokken door mijn opa en oma, mijn tante was de buitenstaander, mijn vader deed alles goed en mijn tante niet, mijn vader kon alles doen wat hij maar wou, en mijn tante kon en mocht niks, mijn vader was de held, mijn tante was de buitenstaander en moest alle klusjes en taken in huis doen terwijl mijn vader lekker zat belletje te lellen bij anderen en allerlei ongein zat uit te halen. Dus zo heel netjes was de opvoeding ook niet wat ze daar hebben meegegeven en meegekregen was nou ook niet bepaald heel netjes, wouden ze mij de opvoeding geven die ze zelf toch zo perfect hebben gegeven aan hun kinderen? Of wou mijn vader mij zo opvoeden zoals hij zelf niet is opgevoed, het stukje wat hij wellicht zelf miste in zijn eigen jeugd? Hoofdstuk 4, een sprong in de tijd. We maken even een sprong in de tijd, de tijd waarop het grootste en het moeilijkste levensboek begon. Ik was twee, en hier begon het, het begon allemaal met het feit dat mijn vader en mijn moeder behoorlijk vaak woordenwisselingen onderling hadden, ook in mijn bijzijn, en dit ging vaak tot behoorlijke woorden aan toe. Waarin het hele boekje is gaan rollen is toen ik op mijn tweede tegen een keukenkastje aan ben gegooid en hierin een been gebroken had en hiermee in het ziekenhuis was beland, dit is gebeurd nadat ik lief mijn moeder wou helpen met het opruimen van de vloer en met een doekje de grond wou schoonmaken, terwijl ik het uiteindelijk alleen maar lief bedoelde werd dit verkeerd opgevat door mijn moeder die al de hele dag met stress in haar hoofd rondliep door de discussies die mijn vader en mijn moeder onderling hadden, waarin zij mij met onmacht tegen een keukenkastje aan heeft gegooid. Dit verhaal moest ik achter komen toen ik 20 was, voorheen is me dit nooit verteld en werd de schuld door mijn moeder naar mijn vader geschoven, en door mijn vader naar mijn moeder, door een enorme harde wijze ben ik er achter gekomen hoe het verhaal daadwerkelijk in de vork zat. Ik ben in het ziekenhuis beland met een been in het gips, en hier heb ik door mijn jonge leeftijd ook een aantal dagen moeten blijven, ik herhaal, ik was 2.. uiteindelijk is dit allemaal onderzocht en er bleken meerdere meldingen door de huisarts al geweest te zijn bij een bureau jeugdzorg waarin ik al vaker ben binnen gekomen met verschillende blauwe plekken verspreid over mijn hele lichaam, en dit door beide ouders. Ook zijn er verhalen waar ik als 2 jarige in het ziekenhuis meerdere malen door elkaar heen ben geschud en waarin ik ook daar werd mishandeld. Ik was 2 en ik moest al beginnen met het leren op eigen benen te gaan staan, want bureau jeugdzorg kwam om het hoekje kijken.. Er kwam een gezinsvoogd bij kijken, die wou even kijken hoe het er aan toe ging bij ons in het gezin, die wou even de touwtjes gaan aantrekken en gaan kijken hoe alles beter kon, een buitenstaander die die weer alles beter zou moeten kunnen en weten, alsof ik dat nog niet genoeg heb gehad met een oma die het allemaal maar weer beter wist. Om het verhaal nog bet画面が切り替わりますので、しばらくお待ち下さい。
※ご購入は、楽天kobo商品ページからお願いします。
※切り替わらない場合は、こちらをクリックして下さい。
※このページからは注文できません。

この商品の詳細を調べる

: 本・雑誌・コミック » 洋書 » FICTION & LITERATURE